  
|
|
|
|
|
|
lief margitmeisje,
onvoorstelbaar dat je er niet meer bent familie en vrienden van margit, heel veel kracht, troost en liefde toegewenst
|
|
|
|
|
|
|
Lieve Mar,
Ik dacht stiekem dat je wel terug zou komen, na een tijdje. Maar het dring zo langzamerhand tot me door dat je nooit meer bij ons zult zijn. Dat ik je nooit meer kan aanraken. Ik denk vaak aan wie we waren, wij allemaal, toen je er nog was. Alles is anders, nu. Het wordt nooit meer zo leuk als toen. Ik heb ineens een vroeger. Toen jij nog leefde. Ik mis je. Eva
|
|
|
|
|
|
|
|
De zon kust de dag
sterft in nacht verdrinkt in zee danst de maan spoelt over stranden tekent wit langs versteende schollen keren traag als bladeren van een boom tollend op de adem van de wind fluistert het lied van een vogels eerste val.
|
|
|
|
|
|
|
|
Margit, ik kende je niet goed, maar wel al jaren, van psychologie, van de feestjes van Marieke. Ik zag je nog in de stad vlak voordat je verongelukte (je was met vrienden, lachend), daar heb je die leukerd dacht ik toen. Rare wereld dat jij er niet meer bent, mijn hart gaat uit naar al je dierbaren. Elise
|
|
|
|
|
|
|
|
De laatste keer dat ik je zag was een beetje dronken, jarig en heel blij. Het was fijn om je weer even in The Movies te hebben. Lieve Margit, du var bäst!
|
|
|
|
|
|
|