  
|
|
|
|
|
|
Ik denk elke dag aan je.
|
|
|
|
|
|
|
Hoi margit,
ik zie je nog steeds overal.
|
|
|
|
|
|
|
|
always kind, a bit cracy and full of live & good spirit - that´s how i met you in sweden and how a will keep you in my memories....i´m sad that we won´t see again in this life - but maybe later on... my thoughts are with you!
from austria
|
|
|
|
|
|
|
|
Margit
Twee jaar en een maand geleden werd Margit Widlund door een vrachtwagen doodgereden op de Dam. De chauffeur had haar niet gezien toen hij rechtsaf sloeg. In januari van dit jaar veroordeelde de rechtbank in Am- sterdam de chauffeur tot zes maanden ontzegging van de rij- bevoegdheid. waarvan drie maanden voorwaardelijk, een proeftijd van twee jaar en 140 uur dienstverlening. Als je er- over nadenkt, kun je dat nauwelijks een straf noemen, maar de chauffeur ging toch in hoger beroep. Dat diende gisteren. De exacte toedracht van Margits dood zal nooit helemaal duidelijk worden, maar feit is dat zij op de plek waar ze werd doodgereden voorrang had op de vrachtwagen - ze wilde rechtdoor en hij rechtsaf. Ook zijn er getuigen die haar langs de wagen hebben zien fietsen in de seconden vóór de vrachtwagen optrok bij het stoplicht om aan de noodlottige bocht te beginnen. In diezelfde seconden had de chauffeur haar moeten zien, als hij in zijn rechterspiegels had gekeken. Dat verzuimend trok hij op, om vervolgens ge- confronteerd te worden met een fietser van links die door rood reed; daar hield hij voor in en toen trok hij verder op en zette de bocht in. Margit bevond zich toen in zijn dode hoek, wat hij had moeten weten als hij tevoren in de spiegels had gekeken. Had hij zich na het passeren van de fietser van links uit zijn stoel verheven om in de cabine naar rechts te buigen om beter naar buiten te kunnen kijken, dan had hij Margit gezien, en had hij geremd. Ingewikkeld, en waar. Maar dood is de fietser. Het hof stond niet eens zo lang stil bij de feitelijke recon- structie van de zaak, wel werd er lang ingegaan op 'de zorg- plicht van de chauffeur'. Op dat punt ontlokte het hof de chauffeur, een corpulente. kalende dertiger met een stevige gouden ketting om de hals en een fris T-shirt in camouflage- kleuren aan, een paar schrijnende uitspraken. 'Ik heb het gedaan ja, maar ik voel me niet schuldig. Ik sta nu langer stil bij het stoplicht, om de fietsers weg te laten komen. Eerst moest er wat gebeuren. Het was niet nodig, dat dit eerst moest gebeuren.' 'U heeft het gevoel dat u dit ongeluk had kunnen vermij- den?'. vroeg het hof. 'Achteraf ja. achteraf. Ja.' 'Als u een paar seconden had gewacht?* •Ja.' 'Hebt u nou ooit iemand om uw auto heen laten lopen om te kijken hoe groot uw dode hoek is?' 'Nee nooit.' 'U had dus geen idee wat u eigenlijk allemaal niet zag als 'Geen idee. of wist u het wel en tilde u er niet zo zwaar aan?' 'Ja... euh... nee. maar nu weet ik het. 'Dank je de koekkoek dat u het nu weet!' Waar het hoger beroep uiteindelijk om bleek te draaien was dat de chaffeur niet voor drie maanden zijn rijbewijs in wilde leveren. Er kwam zelfs een brief van zijn werkgever ter tafel, dat hij wordt ontslagen als hij zijn rijbewijs kwijt- raakt. wat arbeidsrechtelijk niet eens kan. Drie maanden! Margit Widlund was 27 jaar. Martin Bril
|
|
|
|
|
|
|
|
Afgelopen zondag alweer 2 jaar - 't blijft onwerkelijk
|
|
|
|
|
|
|