  
|
|
|
|
|
|
Een wereld zien in een korrel zand
En de hemel in een wilde vlier Houd de oneindigheid in de palm van je hand En de eeuwigheid in een kwartier.
|
|
|
|
|
|
|
Liebe Margit,
geschrieben hab ich dir bisher noch nie - aber mit dir geredet, meistens in meiner Wohnung, weil doch auch unser Foto aus Amsterdam in meinem Wohnzimmer steht. Und jedesmal, wenn ich die CD hoere, die du mir in Amsterdam geschenkt hast, weil du dich nicht noch einmal mit mir treffen konntest, weil du zu heftig gefeiert hattest und dir ganz schlecht war und du deshalb ein ganz schlechtes Gewissen hattest und darum ganz doll geweint hast und ich dann auch ganz doll weinen musste, werde ich immer ganz gluecklich und traurig zugleich. Gerade eben hab ich eine ganz schoene Sonnenblume gekauft und werde dich besuchen. Aber auch wenn ich nicht in Amsterdam bin, dann bin ich doch oft bei dir bzw. du bei mir. Es geht mir wie Trudy: Ich bin so froh, Dich in Stockholm kennengelernt zu haben. Du hast mein Leben bereichert und ich hoffe, ich konnte dir auch eine gute Freundin sein. Leider kann ich immer noch nicht in Hollaendisch schreiben, obwohl ich doch lustigerweise seit 2,5 Jahren mit einem Hollaender zusammen bin. Das freut dich bestimmt, nicht? Und er ist ein Guter, nicht so ein egoistischer Ex - ich habe also deinen Rat befolgt und es bisher nicht bereut! Margit, ich bin nicht besonders gut in solchen Briefen. Ich schreibe einfach so wie ich gerade denke. Aber du verstehst mich bestimmt. Ich hab dich ganz dolle lieb. Auch wenn wir uns ja gar nicht so lange kannten, hab ich doch das Gefuehl, wir sind seelenverwandt und darum bist du mir so nah. Deine Rosi
|
|
|
|
|
|
|
|
We zullen altijd aan je denken, wij allemaal, hoe dan ook, waar dan ook, je zit in al onze harten voor altijd, maar het verdriet ook, wij hebben allemaal hetzelfde verdriet, we voelen allemaal hetzelfde omdat wij weten wie jij was en wie jij altijd zult zijn. Lieve Margit,
|
|
|
|
|
|
|
|
Oh I am a lonely painter
I live in a box of paints Im frightened by the devil And Im drawn to those ones that aint afraid I remember that time that you told me, you said Love is touching souls Surely you touched mine Cause part of you pours out of me In these lines from time to time -joni mitchell - a case of you omdat ik even geen woorden heb en toch iets kwijt wou. x
|
|
|
|
|
|
|
|
Lieve mensen, Ik heb Margit ruim vijftien jaar gekend en zien opgroeien van jong meisje tot jonge vrouw van 27. Een week voor het ongeluk heb ik haar nog gezien en kort gesproken. De afgelopen jaren is er geen week voorbij gegaan of ik dacht aan haar. Dat komt door de foto in de keuken en door haar oude poppenwagentje waar mijn dochtertje Aaf nog graag mee speelt. Ook hebben mijn kinderen -Mees en Aaf- beiden in hetzelfde rieten babywiegje gelegen als Margit en haar broer. Dat wiegje mochten we lenen van hun ouders, voor de voortzetting, de traditie, de verbondenheid tussen vooral Elle en de familie. Ik heb Margit zien opgroeien, zonder haar echt goed gekend te hebben. Ik denk terug aan de gezellige en sfeervolle kerstdiners bij haar ouders. Met na afloop veel gezang en gelach rondom de piano. Ik sprak met Margit over muziek en over onze gezamenlijke liefde voor soulzangers en zangeressen. Margit kon zelf goed zingen. Toen Margit net een tiener werd hebben Elle en ik haar met haar broertje meegenomen naar haar eerste popconcert. Een optreden van Prince in de Kuip. Elle heeft vroeger op Margit gepast en toen onze Mees werd geboren heeft Margit dat ook gedaan voor ons. Zo zagen we haar nog een paar keer per jaar. Want Margit ging op in haar vrienden- en vriendinnenclub. Altijd vrolijk, stralend, dol op haar familie, en het leek alsof ze maar niet volwassen wilde worden. Arme, lieve Margit. Op zaterdagochtend gebeurde het en de weken er na waren één en al verslagenheid en ongeloof. Hoe kon en kan het gebeuren. Het is inmiddels vijf jaar geleden, maar Margit zie ik nog springlevend voor me. Ze blijft voor altijd in mijn hart en voor altijd jong. Sterkte iedereen. DJ
|
|
|
|
|
|
|